Próby przeniknięcia do głębszych warstw myślowych i rozpracowania sfery przyczynowej bywają torpedowane przez umysł zakorzeniony w społecznym przyzwoleniu na jakość normatywną. Pozwalasz sobie pragnąć i osiągać tyle, na ile inni wyrazili swoją aprobatę, na tyle, na ile wymiar słowa 'możliwość' mieści się w uśrednionej i pasywnej matrycy 'odtąd - dotąd'.

 

Pierwsze podejścia do odkodowania własnego światopoglądu wymagają zdeterminowanego przebicia się przez szczelny futerał zabezpieczeń wypracowanych przez umysł, abyś mógł uważać, że Twój sposób postrzegania jest najlepszy z możliwych. Jeżeli pozwolisz sobie choćby na skromny napis na marginesie zezwalający na zaistnienie prawdopodobieństwa 'inaczej', to ta, nawet delikatna, sugestia będzie Twoją zgodą na odkrywanie.

 

Obnażanie blokujących poglądów wymaga czułości i akceptacji. Niepotrzebne jest siłowe zwalczanie schematu myślowego, bo fenomen powodzenia polega na tym, że on sam ustąpi miejsca nowemu, o ile rozszyfrowanie go podparte będzie dopuszczeniem do siebie ewentualności, że sposób, w jaki działałeś dotychczas niekoniecznie pracował dla Twojego dobra. Neutralne przyglądanie się projekcji umysłu oraz nadanie sobie prawa do omylności są kodem dostępu do możliwej zmiany.

 

Co w przypadku, kiedy fortele umysłu zaciekle broniącego jedynej możliwej słuszności funkcjonowania utrudniają konfrontację z zapętlonym systemem myślenia?

 

Musisz wiedzieć, że nic innego tak bezwzględnie nie demaskuje hordy Twoich przeświadczeń, jak słowa wypowiadane na głos i drepczące za nimi działania.

 

Twoje posunięcia przepięknie artykułują to, co myślisz o sobie, współrozmówcy, współpracowniku, pieniądzach, pracy, relacjach i wszystkich pozostałych fragmentach Twojego świata.

 

Twoje działanie (lub jego brak) i słowna optyka - powtarzana jak mantra - są pocztówką Twoich przekonań.

 

Namaste,

Małgosia