Wtedy, gdy wiesz czego pragniesz.

 

Kiedy wiesz co jest Twoim celem?

Wtedy, kiedy potrafisz nazwać to, co możesz dać światu od siebie. 

 

Wkrada się ego ze swoim buńczucznym 'Dawać? Jak to dawać? Ja mam dostawać, a nie dawać!'.

 

Nie znam bardziej niezawisłego prawa występującego w naturze niż to, że każdy ekosystem - w ujęciu lokalnym, jak i globalnym - dąży do równowagi.

 

Zarówno okoliczność, w której postawione zostało oczekiwanie bez równoważącego postulatu obdarowania, jak i chęć ofiarowania bez sformułowania formy czy wartości odwzajemnienia, stanowią odchylenie od wspomnianej wszechobejmującej reguły, odchylenie, które balansująca siła Wszechświata, w dbałości o higienę przestrzeni kreacji, szybciutko zneutralizuje.

 

Efekt?

 

Roszczenie nie zostanie zaspokojone lecz w statusie sprowadzone do nigdy niezaistniałego lub, w drugim przypadku, rekompensata będzie nad wyraz niezgodna z miarą podjętej inicjatywy.

 

Co łączy obie sytuacje nierównowagi? Jakie są powody drapieżnego życzenia czy też ofiarności bez rewanżu?

 

Brak poczucia własnej wartości, przekonanie o niekompletności i byciu niewystarczającym.

 

Powiedzenie, że nader wyrośnięte żądania bez towarzyszącego ładunku energii kompensującej są wynikiem wybujałego ego, to groteskowo powierzchowna obserwacja. Bazą do ambicji otrzymywania bez chęci wzajemnego świadczenia jest niewiedza o sobie samym oraz brak świadomości tego, co mamy do zaoferowania, który przy jeszcze bliższym poznaniu pojawia się jako niepamięć naturalnych bogactw własnych, których to podarowany przejaw posiada unikalną wartość dla otoczenia. 

 

Bliźniacza historia ma miejsce w  przypadku potrzeby poświęcania się bez pozostawienia wolnej przestrzeni na akty otrzymywania w zamian - jest to bezwzględne odarcie z istotności tego, czym się podzieliliśmy i wstydliwe umniejszanie cenności tego, czym mieni się portfolio naszej intymnej charakterystyki.

 

Tym sposobem, po raz kolejny, daje o sobie znać kontekst określania siebie przez pryzmat zasłony z bezwiednie przyjętych przekonań. Optyka zmienia się wprostproporcjonalnie do Twojego nieuległego i cierpliwego poruszania najgłębszych strun duszy, których dźwięk każdego dnia przychodzi do Ciebie cichym echem myśli. 

 

Serdeczności, 

Małgosia