Wolno Ci przestać należeć do struktury, którą zasilasz swoimi zasobami w wymiarze pozostawiającym dla Ciebie ochłapy mocy wystarczające na nie więcej, niż przetrwanie.

 

Możesz pozwolić przycichnąć fermentującym relacjom i nie brać udziału w locie bez skrzydeł.

 

Możesz wyizolować się z pasożytniczego kogla-mogla i w spokoju odosobnienia wychwycić kontrast pomiędzy tym, co Ci służy a tym, od czego odłączenie się przyniesie ulgę.

 

Kiedy bezwstydnie wyprosisz ze swojej przestrzeni skowyt niewspierających komunikatów, niedopasowanie zacznie ustępować miejsca syntezie w polu wrażliwego bycia - z czasem wewnętrzny rozdźwięk zastąpi poczucie koherencji.

 

Możesz umościć się w prawdzie serca i obserwować jak w zaciszu nienachalnego wyczulenia pojawia się kolaż obrazów i emocji. Twoja zgoda na powrót do swojego centrum jest jednoczeniem mocy uprzednio eksploatowanej bez równoważącego gestu przyjmowania.

 

Lokowanie się w pozycji uznania i umocnienia swojej energii nie ma nic wspólnego z zaskorupianiem się przed światem. Spoufalenie z wewnętrznym ja i odrodzenie łączności z polem przekazu duszy aktywuje rozumienie w szerokim ujęciu - dając schronienie, a równocześnie otwierając na dostrzeganie.

 

Poluzowanie napływu obcych przeświadczeń przy jednoczesnym stymulowaniu własnych inspiracji integruje elementy na drodze rozwoju osobistego.

 

Zgoda na zamyślenie i rozmarzenie, w czujności na przytomny, ale niekontrolowany napływ myśli, pozwala na wyłonienie się idei, w których dochodzi do spotkania z organiczną funkcją, w której odnajdujesz komfort spełnienia.

 

Poszukiwanie, w którym zamiast presji na znalezienie przeważa czysta intencja tworzenia, jest podłożem koniecznym do uzyskiwania rezultatów.

 

Z miłością, 

Małgosia